Dzień poezji… z poezją Elżbiety Olak-Posackiej… Nie można było sobie wymarzyć piękniej spędzonych dwu godzin… Wysłuchać poetyckich zachwytów w przedświtach chwilą, deszczem, źdźbłem trawy, łaskawym niebem, listopadami, a nawet… materacem. Dziękujemy, Elu, za Twój drugi tomik wzruszeń „w deszczu”…
Spotkanie z p. Elżbietą Olak odbyło się 21 marca w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Opolu.
Wiersze Elżbiety Olak zebrane w tym tomie można czytać jak serię przygodnych epizodów autobiograficznych w luźnym układzie diarystycznym, odpowiadającym przypadkowemu następstwu życiowych zdarzeń, którego jedyny sens – prócz oczywistej chronologii faktów i ich zapisu – pozostaje niedocieczony. Dopiero powtarzalne motywy ujawniają konsekwencję artystycznej samoświadomości, która poszczególne przypadki życia i jego poetycką dokumentację składa w spójny, choć nie sformułowany expressis verbis, manifest poetycki, będący zarazem programem egzystencji. Jego fundamentem jest imperatyw bezwzględnego witalizmu, pełnej akceptacji życia w każdym jego przejawie, w każdej drobinie limitowanego czasu i przestrzeni.
[z posłowia Piotra Michałowskiego]
Elżbieta Olak – urodzona w 1971 roku, na początku jesieni, w Tychach. Anglistka w PLO nr V w Opolu, matka trzech synów, kota i psa. Mieszka w Opolu, blisko rzeki. Pracuje jako nauczycielka języka angielskiego w Publicznym Liceum Ogólnokształcącym Nr V w Opolu. Lubi podróże, pociągi, poranki, ciszę, drzewa, księżyc nad mostem oraz słowa w różnych językach. W roku 2019 wydała tomik Otulina (Wydawnictwo FORMA).
